مرگ، ای دوست ساکت و آرام،
به سوی همه می‌آیی، بی پایان.
نفس و زندگی را می‌دزدی،
پایان مبارزات، درد و زحمت می‌باشی.
لمس تو سرد است و آغوشت عمیق،
در آغوشت، همه رازها نگهداری می‌کنی.
به سوی جوانان و پیران می‌آیی،
لمس تو، هر ضعیف و شجاعی را احساس می‌کند.
تو عزیزان ما را می‌بری،
تنها خاطرات و اشک را به جا می‌گذاری.
تو جهان‌ها را شکسته و قلب‌هایمان را می‌شکنی،
خانواده‌ها و دوستان را از هم جدا می‌کنی.
اما شاید در آغوش تو پیدا کنیم،
آرامشی که گاه سخت است بیابیم.
شاید در آرامش کامل استراحت کنیم،
و غم‌های زمینی‌مان پایان یابد.
پس بگذار نزدیکی تاریکت را نترساند،
بلکه هر روز را با عشق و آرامش زندگی کنیم.
زیرا در پایان، همه با تو ملاقات خواهیم کرد،
و از همه‌ی آنچه می‌شناختیم خداحافظی خواهیم گفت.
0 件のコメント
この投稿にコメントしよう！
この投稿にはまだコメントがありません。
ぜひあなたの声を聞かせてください。